Silvurgullið & tokkin til havið Ljóðið frá motorinum, angin av saltvatni og likkurnar, sum gorra. Um lítla løtu síggja vit silvurgráu fiskarnar, sum vátir skyggja í sólini. Øll bíða spent eftir fonginum - fólkið umborð og fuglarnir, sum vónríkir flúgva í ring yvir bátinum. Hóast silvurlitin, so er ongin ivi, at hetta er Føroya gull, sum verður hálað inn. føroyingar eru serliga tilvitaðir “Vit føroyingar hava altíð livað av tilfonginum í sjónum. Vit hava etið fiskin feskan, ræstan og fiskadeildini í Miklagarði, at tíðin frá tí, at fiskurin er fiskaður, til hann liggur á tallerkinum heima hjá kundanum, er so stutt sum tilber. turran. Líkamikið hvussu vit hava borðreitt hann, so hevur hann altíð verið góður. Hetta hevur við bátarnir fiska allir undir føroyum sær, at føroyingar eru serliga tilvitaðir, tá tað snýr Fiskurin verður bílagdur frá veitarum, sum seg um fisk og góðsku, og tað eru vit eisini”, hava beinleiðis samband við bátarnar. Tað eru sigur Pól, sum er leiðari á fiskadeildini í Miklagarði. bæði útróðrarbátar og trolarar, sum fiska fiskin. Útróðrarbátarnir eru úti ein dag í senn, og tískil “Vit vilja, at tú altíð skal fáa feskan fisk, tá tú keypir er fiskurin feskur, tá hann kemur í kølidiskin inn til tín og tína familju, og at leiðin frá bátinum at liggja. Fiskurin hjá smærri trolarum verður til kølidiskin skal vera so stutt sum gjørligt, sigur lagdur á køl beinanvegin umborð og verður hann.” Við fiski er góðska tað sama sum fesk- hildin frískur, til hann kemur í land. Men eitt hava leiki. Tískil er eitt av høvuðsendamálunum hjá bátarnir til felags: teir fiska allir undir Føroyum. >
Download PDF fil